Turecki van („van” wymawiamy: „warn”) jest rasą z wielu powodów wyjątkową i niezwykłą. Nazwa wywodzi się od jeziora Van leżącego na terytorium Turcji. Pierwsze dwa koty tego typu pojawiły się w Europie w roku 1955. Zwierzęta te były białe z dwoma łatami innego koloru na głowie i… kolorowym ogonem. Od tamtego czasu ten rodzaj ubarwienia, spotykamy także u innych ras. Nosi on nazwę wzoru van. Koty van jako jedyni przedstawiciele rasy kotów domowych, nie zawahają się wskoczyć do wody w pogoni za zdobyczą. Nie pływają one dla sportu, ale z pewnością nie boją się zmoczyć!
Historia rasy – turecki van
Koty tureckie van są rasą naturalną, co oznacza, że rozwinęła się ona bez interwencji człowieka. Pojawiła się u stóp góry Ararat, w izolowanym rejonie wokół jeziora Van we wschodniej Turcji. Nie wiadomo dokładnie jak znalazło się tam to zwierzę o półdługiej okrywie włosowej. Sugeruje się, że może pochodzić od półdługowłosych kotów chińskich, które dotarły do terenów wokół jeziora Van Jedwabnym Szlakiem.
W roku 1955 dwoje przyjaciół odwiedzających rejon jeziora Van zaintrygowały zdziczałe półdługowłose koty, które występowały bardzo licznie w tamtej okolicy. Pochodząca z Anglii Laura Lushington zdołała schwytać dwa okazy i zabrała je ze sobą do Wielkiej Brytanii. Jak nie trudno się domyślić, te białe i charakterystycznie znaczone rudym zwierzęta, wzbudziły ogromne zainteresowanie. Niezwykły sukces doprowadził do sprowadzenia kolejnych kotów, które stały się zalążkiem hodowli rasy tureckiego vana w Europie. Rasa została uznana w Wielkiej Brytanii w roku 1969.
Usposobienie tureckiego vana – czego można się po nim spodziewać?
Turecki van ma usposobienie niezwykłe i warto o tym pamiętać, nim zdecydujemy się na adopcję kota tej rasy. Koty te łatwo przywiązują się do ludzi, ale mimo tego są bardzo asertywne. Jeśli coś im się nie spodoba to natychmiast się o tym dowiesz! Koty te sygnalizują bardzo wyraźnie, wręcz całym swoim ciałem, że mają dość jakiejś sytuacji. Można o tych kotach powiedzieć bardzo wiele, na pewno jednak nie to, że spokojne i zrównoważone. Mają skłonność do przywiązywania się do jednej, konkretnej osoby w rodzinie, ofiarowują jej pełnię miłości i uwagi. Resztę zaledwie tolerują jako nie do końca chciane towarzystwo. Dobrze natomiast żyją z innymi zwierzętami (zarówno kotami jak i psami).
Tureckie vany są aktywnymi myśliwymi. Są odważne, bywają również nieco zadziorne. Inne koty podczas polowania mogą wystraszyć się krzyku, innego niespodziewanego hałasu, lub nieoczekiwanej reakcji swojej zdobyczy. Turecki van uzna to za dodatkowe wyzwanie, któremu zechce sprostać.
Koty tej rasy nie boją się wody. Przypadkowy kontakt z nią mogą nawet potraktować jako zachętę do nowej, ekscytującej zabawy. Niektóre koty rasy van potrafią bez problemu nurkować by złowić rybę. W domu mogą być zainteresowane zabawą z wodą z miski do picia lub co gorsza – z miski toaletowej, a także wchodzeniem do wanny z wodą lub pod prysznic do swojego właściciela.
Być właścicielem kota van to bez wątpienia niezwykłe doświadczenie. Opieka nad tym zwierzęciem wymaga jednak sporo cierpliwości, tolerancji na ich wybryki oraz akceptacji dla ich niezwykłego temperamentu. Tego kota trzeba umieć pokochać takim jaki jest.
Pielęgnowanie kota rasy turecki van
Podobnie jak inne półdługowłose koty, turecki van nie wymaga bardzo intensywnej pielęgnacji. Jego futro nie wykazuje dużych skłonności do linienia, wystarczy je więc od czasu do czasu porządnie wyszczotkować lub wyczesać za pomocą grzebienia o szeroko rozstawionych zębach. Warto przyzwyczajać kota od małego do tych podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych.
Jeśli masz zamiar zaprezentować swojego tureckiego vana na pokazie, może okazać się niezbędne wykąpanie go z użyciem szamponu przeznaczonego dla kotów. Najlepiej zrobić to na około dwa dni przed planowaną wystawą. Futro tego kota potrzebuje trochę czasu do ponownego ułożenia się. Szampon, oprócz usuwania brudu z włosów, czyści je także z naturalnej warstwy lipidowej przez co kocie futerko staje się proste i nieestetycznie sterczące. Wielu właścicieli kotów woli nie ryzykować. Zamiast standardowego mycia czyszczą kocie futro na dzień przed pokazem pozbawionym zapachu proszkiem pielęgnacyjnym. Wmasowując go delikatnie w futro, powodujemy przyklejenie się brudu i tłuszczu do proszku. Następnie miękką szczotką usuwamy proszek z futra. Zabieg ten wygląda bardzo podobnie do stosowanego przez ludzi suchego szamponu do włosów. W miarę potrzeby czyścimy uszy kota, stosując środek dedykowany specjalnie dla kotów.
Należy też regularnie przycinać końce pazurów kota ostrymi cążkami. Do tego zabiegu kota van trzeba koniecznie przyzwyczaić za młodu.
Turecki van – cechy fizyczne
Głowa
Obrys głowy kota tureckiego van przypomina trójkąt o zaokrąglonych narożach. Wielkie, owalne oczy są lekko skośne. Uszy umieszczone dosyć blisko siebie robią wrażenie nastroszonych.
Budowa ciała
Kot turecki van jest średniej wielkości. Ma długi, mocny i dobrze umięśniony tułów. Nogi średniej długości, zakończone eleganckimi okrągłymi łapami. Długość jego grubego ogona powinna pozostawać we właściwej proporcji do reszty ciała.
Umaszczenie
Ciało kota tureckiego van jest prawie w całości białe. Doskonały osobnik powinien mieć dwa kolorowe pola na głowie, najlepiej nieobejmujące oczu ani uszu, z biała przerwą pomiędzy nimi, ogon natomiast musi być zabarwiony. Na wystawach nie dyskwalifikuje się kota, który ma na ciele jakiś dodatkowy znak. Dopuszczalny jest także pojedynczy znak na głowie lub znaczenie rysunkiem, który nie jest dokładnie symetryczny. Kot turecki van jest najczęściej albo rudy, albo kremowy – może się zdarzyć znaczony czarno, niebiesko, szylkretowy lub pręgowany. Koty tureckie van mają w większości oczy bursztynowe, jednak zdarzają się osobniki różnookie, lub o niebieskich oczach
Problemy zdrowotne – na co choruje turecki van?
Turecki van to rasa naturalna, która zazwyczaj nie wykazuje większych problemów zdrowotnych, jednak może się zdarzyć, że twój kot zapadnie na jedną z poniższych chorób:
- Kocia nadwaga i otyłość: turecki van potrzebuje sporej dawki ruchu. Jeśli jego właściciel mu tego nie zapewni to może dojść do sytuacji, w której zwierze stosunkowow szybko zacznie przybierać na wadze, a to może doprowadzić do rozwoju kolejnych problemów zdrowotnych takich jak choroby serca, cukrzyca lub bóle stawów.
- Choroby nerek: brak profilaktyki i odpowiednio zbilansowanej diety może negatywnie odbić się na stanie nerek tureckiego vana. Regularne badania kontrolne mogą pomóc w wykryciu problemów na wczesnym etapie, a co za tym idzie skrócić ewentualne leczenie.
- Choroby serca: niektóre koty, w tym przedstawiciele rasy turecki van, mogą być podatne na różnego rodzaju problemy kardiologiczne np. problemy z układem krążenia i kardiomiopatię przerostową.
- Problemy związane z kocią jamą ustną: choroby zębów i dziąseł są dosyć częste u kotów różnych ras, w tym tureckiego vana.
