Paprotki (Nefrolepis) to jedne z najstarszych roślin żyjących na ziemi. Paprocie są rodzajem roślin kosmopolitycznych. Oznacza to, że można je spotkać w każdym zakątku świata. Gatunków tej rośliny jest około stu. W Polsce dziko występują zaledwie dwa gatunki paproci – pospolita paprotka zwyczajna i bardzo rzadka paprotka przejściowa. Zwykle kojarzmy je z płożącymi się kłączami, które mają pierzaste łodygi i zakończone są drobnymi listkami. Charakterystyczne dla paprotek są też ich zwinięte w ślimaka, młode, nie rozwinięte jeszcze liście. Paprocie można spotkać w przeróżnych formach – od naziemnych, przez te rosnące na drzewach, aż po zwisające. Obecnie często spotykamy je w lasach lub w przydomowych ogródkach. Są one także niezwykle popularnymi roślinami doniczkowymi. Jednak rośliny te nie są łatwe w uprawie i bardzo często usychają w domowych warunkach. Okazuje się, że kluczowe w dbaniu o paprotkę jest parę kwestii: odpowiednie miejsce, wilgoć (lub jej brak, w zależności od rodzaju paprotki) oraz temperatura.
Temperatura i naświetlenie
Mówi się, że ile paproci, tyle wymagań. Istnieje wiele gatunków paprotki, dlatego ciężko wyznaczyć jedną temperaturę, w której czułyby się najlepiej. Paprocie dzielimy na trzy rodzaje: gatunki ciepłolubne, czyli takie, które dobrze rozwijają się w umiarkowanej temperaturze oraz gatunki lubiące niższe temperatury. Jednak za optymalną temperaturę dla paprotki domowej uważa się 18-20°C – w lecie (w okresie wegetacji) oraz 15-18 °C – zimą (w okresie spoczynku zimowego). Kwiaty te nie przepadają za przeciągiem oraz za skoncentrowanymi źródłami ciepła (na przykład w pobliżu kaloryfera). Paprocie najlepiej czują się w lekko zacienionych pomieszczeniach lub tam gdzie światło jest rozproszone. Nie powinno się wystawiać ich na bezpośredni kontakt z promieniami słonecznymi, ponieważ mogą one spowodować poparzenia delikatnych listków paproci.
Przesadzanie i podłoże
Paprotki najlepiej przesadzać wczesną wiosną (marzec, kwiecień). Nie należy jednak robić tego zbyt często (najczęściej co 2-3 lata), ponieważ paprotki lubią rosnąć w stosunkowo ciasnych doniczkach, a po przesadzeniu są one osłabione, przez co zdarza im się chorować, a w najgorszym przypadku umierać. Paprocie są roślinami pochodzącymi z dolnych części lasu, gdzie panuje półcień, ziemia jest wilgotna i próchnicza. Dlatego w domu powinniśmy zapewnić im jak najbardziej zbliżone warunki. Podłoże dla paprotki powinno być żyzne, o lekko kwaśnym odczynie pH. W sklepach ogrodniczych możemy dostać gotową już mieszankę ziemi do paprotek, możemy ją również przygotować sami. Najlepiej sprawdzi się tutaj ziemia kompostowa z dodatkiem torfu i próchnicy. Świetnie sprawdzi się również odrobina rozdrobnionej kory drzew iglastych.
Pielęgnacja paprotki – jak podlewać i nawozić?
Paprotki są bardzo wymagającymi i trudnymi w uprawie roślinami. Ich pielęgnacja powinna być odpowiednio dostosowana do ich potrzeb. Po pierwsze: paprocie wymagają systematycznego podlewania najlepiej co 2-3 dni małymi ilościami wody – tak aby podłoże było stale delikatnie wilgotne. Ponieważ paprocie są bardzo wrażliwe na przesuszenie, brak regularnego dostępu do wody może skończyć się dla nich śmiercią. Z drugiej jednak strony trzeba bardzo uważać, żeby nie doprowadzić do przelania roślinki. Może to powodować bardzo szybkie gnicie, dlatego konieczna jest dla nich gruba warstwa drenażu na dnie doniczki. Woda do paprotek też musi spełniać odpowiednie dla nich wymagania. Powinna być miękka, niezbyt zimna (idealna byłaby temperatura pokojowa), najlepiej gdyby woda przeznaczona do podlewania była „odstana”. W ten sposób ewentualny wapń znajdujący się w wodzie zdąży opaść na dno konewki i nie trafi do naszej paprotki, której mógłby zaszkodzić. Nawożenie powinno odbywać się regularnie od marca do sierpnia, nie częściej niż raz na miesiąc. Aby dobrze dbać o paprotkę powinniśmy używać specjalistycznych nawozów, które zawierają mniejsze stężenie składników pokarmowych niż nawozy uniwersalne. Zimą pielęgnacja paprotki powinna być ograniczona. Jest to bowiem czas, kiedy roślinka przechodzi w stan spoczynku i nie potrzebuje intensywnego podlewania oraz nawożenia.
Co zagraża naszym paprotkom? – najczęstsze choroby i szkodniki paproci
Jak już wcześniej wspomniano – paprotki są bardzo delikatnymi kwiatami, dlatego różnego rodzaju choroby i szkodniki mogą okazać się dla nich śmiertelnym niebezpieczeństwem. Najczęstszymi chorobami dopadającymi paprocie są: choroby grzybowe, zamieranie brzegów i wierzchołków liści paproci. Warto też uważać na szkodniki, które mogą pojawić się na naszej paprotce. Na paprociach najczęściej zauważyć można szkodniki takie jak: tarczniki, skoczogonki, nicienie czy roztocza.
Zostaw komentarz